“8-year partner ko na pinayagan ko maging OFW” (Part 2)

Hi, nabasa ko nga pala yung mga comments niyo sa una kong story (read it here: PART 1 *click the blue text*) nag-react din ako sa iba, salamat sa mga advice niyo pero syempre, at the end of the day, nasa akin pa rin kung ano magiging desisyon ko…

Nagkausap kami ng partner ko, pinaintindi niya sa kin yung tungkol sa sponsor niya ‘kuno’, na di naman talaga siya materialistic, na tinatanggap niya lang yung mga bigay sa kanya, di niya naman hinihingi at walang kapalit.

Mahal na mahal ko yung partner ko kaya naintindihan ko naman, tinanggap ko yung explanation niya na mali yung pagkakasabi niya na nagugustuhan niya na yung sponsor niya, misinterpret lang, kaya naging okay na kami.

Nag-bonding pa kami netong Linggo kasama sila mama, mga kapatid niya, kumain kami sa labas, masaya kami, siguro sinusulit ko na rin yung mga oras na magkasama kami dahil ilang weeks na lang ay babalik na ulit siya sa ibang bansa.

Feeling ko mas lalo ko siyang minahal, mahal na mahal, at ganon niya rin ako kamahal, ramdam ko yun.

Kahapon, bigla siyang nagsabi sa kin na next week after holiday, pupunta siya ng probinsya sa ate niya para mag-bonding sila ng mga pamangkin niya kasi na-miss niya din talaga yung mga bata.

Hinati niya yung ilang araw niya para sakin at sa family niya which is naintindihan ko naman na di lang ako yung dahilan para magbakasyon siya dito sa Pinas.

Umuwi kami kagabi galing bonding ng mga tropa, naligo muna ko at pumasok ng kwarto at tulog na pala siya, napag-isipan kong tignan yung extra CP niya, nabuksan ko at dun ko na nalaman lahat.

Nakita ko yung mga chat nila ng sponsor niya, sobrang sakit para sa kin habang nababasa ko yung mga chat nila, imbes na parang inuuto niya, siya pa yung nagsisimula ng mga sweet message, mga picture nila magkasama, palitan nila ng pic yung tipong nag-a-update sa isa’t isa.

Meron din silang GC ng mga ate niya at dun ako lalong nasaktan. Kaya pala gusto niyang pumunta sa probinsiya sa ate niya dahil pupunta dun yung sponsor niya sa May 3, nakaplano na pala.

Nakita ko yung palitan ng chat nila ng family niya kung anong oras nila susunduin yung guy at yung pag-stay sa bahay.

Sobrang sakit para sa kin kasi parang kinunsinti na rin nila yung partner ko, halos gumuho yung mundo ko at di ko na rin napigilang umiyak.

Di ko alam kung anong kasalanan ko, parusa ba to? Bakit ganito kasakit habang binabasa ko yung mga chat nila na papupuntahin nila sa bahay nila yun at mag-i-stay pa?  

Kanina lang, umalis na siya, nakipaghiwalay na ko, tinapos ko na kung anong meron kami. Nasasaktan ako ng sobra pag nakikita ko siya.

Tinanggap mo yung pakikipaghiwalay ko sa yo kasi sabi mo ayaw mo ng nasasaktan ako, pero ikaw rin gumawa ng dahilan para masaktan ako. Naaawa na ko sa sarili ko, inunti-unti mo ko.

Hanggang ngayon, di ko pa rin mapigilan pagtulo ng luha ko kung bakit ka ba nagkakaganyan.

Here’s my last message to you. Cindy, kung nababasa mo to, maraming salamat sa 8 years. Masaya akong nakilala kita, minahal kita ng sobra pero hanggang ngayon di pa rin ako makapaniwala kung bakit nagawa mo sa kin to.

Masaya naman tayo e, kuntento na tayo sa isa’t isa, kaya lang bigla kang nagbago. Mag-iingat ka palagi, alam ko matutupad mo yung pangarap mo kahit wala na ko sa tabi mo. Kaya mo yan, ikaw pa ba?

Mahal na mahal pa rin kita kahit ang sakit sakit na, hindi kita basta basta makakalimutan pero sana maging masaya ka sa bawat desiyon mo, susuportahan pa rin kita kahit wala ng tayo.

Kyrie, 201*, Com Sci, *Confidential

*do not copy/paste this content on any platform