“Hindi sinâsâktân ni mama si papa pero grabe siya magsalita, kaya niyang sabihin na wâlâng kwentâ si papa, t*nga*, etc…”

Selosa at Tinkerbell ang nanay ko, ‘di puwedeng i-deny ‘yon. Pero minsan, sobrang babaw na ng mga reasons niya para magselos.

Paano ko nasabing nasa abusiv3 relationship si papa? Dahil sa mga nagagawa ni mama kapag g@lit siya. Hindi niya sinasaktan si papa physically pero grabe siyang mags@lita. Walang preno. Kaya niyang sabihin kung gaano kawalang kwênt@ si papa, t@ngâ, and all that sh*t.

Kapag tumatawag si mama sa phone ni papa at ‘di nasagot ng ilang ring, nagag@lit agad. Pero kapag siya ang ‘di ma-contact (minsan bina-block niya kami, sina-silent mode ang phone, or ino-off), okay lang.

Nitong December lang, nagbakasyon ako for Christmas sa kampo nila papa and nakigamit ako ng phone niya para i-login ang account ko since ayaw gumana ng mga charger sa ‘kin.

Unfortunately, no’ng i-la-login ko na ang account ni papa, need pa ng password. E hindi rin alam ni papa ang password niya kasi hawak din ni mama ang account niya. Finorgot password ko para mapalitan namin. ‘Di ko na tinext si mama kasi baka busy.

Binalaan na ako ni papa na baka magalit si mama. Sabi ko, ako na ang bahalang magpaliwanag. And later that night, nag-text si mama, g@lit na g@lit.

“Bakit mo pinalitan ang password? May tinatago ka? Ayaw mong makita ko?”

Sinagot ko ang tawag niya kay papa, then I explained the reason. Pero ayaw niyang kumalma. Grabe, paulit-ulit ‘yong chat niyang,

“Palitan niyo ‘yan! Masyadong mahaba. Ang dami niyo kasing arte! Palitan niyo ‘yan, bw*s*t kayo. I-block ko kayong lahat! Mag-New Year tayong ganito!”

Sinend namin ang email at password. ‘Di niya pa man nasusubukang i-login, um-a-armalite na agad ang bibig. Gusto kong maiyak kasi kalmadong magpaliwanag si papa. Napaka-unreasonable ng g@lit ni mama.

Sabi ko kay papa, “Kung asawa ko ‘yan, iniwan ko na ‘yan.”

Ang sagot lang sakin ni papa, “Hindi gano’n. Kung iniwan ko siya, edi paano na kayo?”

Naiiyak ako sa g@lit! Ako na lang ang nagtatanggol kay papa kasi laging ginagawa ito ni mama. Grabe siyang maka-verbal abus3.

And I’ll admit, dahil sa words niya, lagi akong nag-a-attempt na t@pûs!n ang s@rili ko. Kung may nakuha man akong trait kay mama, ‘yon ay ang kamalditahan niya.

Inaagaw ni papa sa ‘kin ang phone kasi hindi ko mapigilang pagsabihan si mama plus ayaw kong magpatalo sa argument kasi alam kong may mali siya.

January 3, malakas ang ulan kaya stranded si papa at bunso namin dito sa isang bahay namin. Dalawa ang bahay namin, kaming magkakapatid ang tao rito sa malaki kasi may wifi. While do’n sa bago is sila mama.

Alas-nuebe na ng gabi pero umuulan pa rin. Motor lang ang gamit nila so ‘di p’wedeng sumuong. Around 10 pm, umuwi na sila.

At kinabukasan, nakita kong may mga kâlm0t sa braso si papa. Nagkuwento siya sa ‘king nag away raw sila no’ng gabing ‘yon.

“G@lit na naman siya. ‘Yan nga oh, mga kalm0t niya. Inaw@y niya ako. Tapos nakasalubong na namin siya sa daan kasi siya mismo ang susundo sa ‘min.”

Like, sizt? I can’t believe what I just heard. 10 minutes walk ang layo ng bahay namin galing sa kabilang bahay. Hindi ko na talaga kinakaya ang attitude ng nanay ko.

Kumalma lang daw siya no’ng tinanong niya ang bunso namin kung saan sila pumunta ni papa. Mabuti na lang at naipaliwanag ng bunso naming 4 years old kung ba’t ‘di sila nakauwi agad.

I can’t take this family anymore. Petty reasons pero over ang reaction niya. I’m sorry pero napasabi talaga ako ng,

“I think hindi lang si tita (tita kong nab@liw) ang kailangang i-pa-check sa psychiatrist, si mama rin ata.”

I love you, ma, pero nakakairita ka minsan. Nakakab@liw kang i-handle.

Nox, 2023, BSED, ND

*do not copy/paste this content on any platform