“GÂLÎT AKO SA MAMA KO KASI NÂMÂTÂY SIYA NA HINDI MAN LANG INAMIN NA AMPON AKO” (SPG)

Gusto ko lang i-share ‘tong story ko to everyone, kasi it’s hunting me every night.

My foster mother, which is my tita, adopted me pagkapanganak pa lang sa ‘kin ni nanay. Iyon ‘yong tinatawag nilang “sahod lampin” kasi hindi sila magkaanak.

Hindi nila sinabi sa ‘kin kasi gusto ng foster dad ko na siya lang ituring kong tatay.

Years passed, my foster mom died. I was Grade 4 that time, and pagkakataon na niya ‘yon para sana sabihin sa ‘kin na I was adopted, pero hindi.

Sinabi niya lang sa ‘kin na pumunta ako sa side ng foster dad ko para doon mag-aral, and siyempre as a child, tuwang-tuwa ako kasi makakasakay na ‘ko ng bus. Lol.

Pumunta kami ng La Union to continue my study there. After a couple of days, bumalik si papa sa province namin kasi may work daw siya doon, so naiwan ako sa parents niya and mga kapatid.

Everything was perfect, not until inilabas na nila true colors nila. Kung saan-saang bahay ako tumira kasi sinasabi nila na malas daw ako, wala raw akong nagagawang tama, and siguro daw kaya n4m4tay mom ko kasi kasalanan ko daw.

Grade 6 ako noong napunta ako sa pangalawang kapatid ni papa. Akala ko magiging okay na ako doon, but no, my tito is s*xûally hãr4ssing me ng wala akong kaalam-alam.

Akala ko ‘yong pagyakap niya sa ‘kin, ‘yong paghalik niya sa pisngi ko, ‘yong pagpapaupo niya sa sa akin sa lap niya is a sign ng pagmamahal ng isang ama sa anak niya, kasi may mga anak din siya, may babae din siyang anak, e.

But I was wrong. Hindi pala ‘yon gano’n. Tinry kong magsumbong sa asawa niya pero ang sabi lang niya sa ‘kin kasalanan ko rin daw. Haha.

Nagpatuloy ‘yon hanggang sa Grade 8 na ako, wala akong magawa kasi wala akong masumbungan.

I was also in Grade 8 noong tumawag si papa at doon sinabi nga niya na ampon lang ako, na ang tunay kong parents ay si ganito. Wala, wala akong naging reaction.

So, lalong nag-iba pakikitungo sa ‘kin ng kaanak ni papa, pinagbawalan ako mag-phone kasi baka raw magsumbong lang ako.

Tinapon mga damit ko sa labas habang umuulan, pinagsabihan  ako na kahit saan daw ako magpunta wala silang pakialam kasi hindi naman daw nila ako kaano-ano.

Ang sakit kasi hindi lang sampung beses ko na gustong î-ênd ‘yong buhay ko ng hindi nila alam. Kapag umiyak ako, ma-drama, kapag in-explain ko side ko, walang galang, kapag ‘di ako nagsalita, walang karespe-respeto.

Hindi ko alam, pero galît na galît ako sa foster parents ko. Hindi nila sinabi agad, galît ako sa mama ko kasi n4m4tây siya ng walang sinasabi sa ‘kin, galit ako sa papa ko kasi iniwan niya ako doon ng ‘di man lang tinanong kung okay lang ba ako.

Naiinggit ako sa mga kapatid ko kasi nararanasan nila ‘yong mga masasayang bagay na hindi ko nararanasan.

Nasa real parents na ako ngayon pero hindi niyo ako masisisi kung malayo ang loob ko sa kanila.

Ayokong mag-open up kasi baka may masabi lang akong hindi maganda, na ikasakit nila and ayokong mangyari ‘yon kasi magulang ko pa rin sila.

Ayoko sana mag-share pero kahit ano’ng gawin ko, bumabalik at bumabalik pa rin lahat ng ‘yon sa ‘kin, hindi ako no’n pinapatulog gabi-gabi, and it’s kîllîng mê.

Miss Unknown 20** *Confidential