“AYOKONG MAIWAN MAG-ISA DITO SA MUNDO KAYA BINIGAY MO SIYA”

We met on April 2021 sa FB Dating, to make the long story short, dinare ko siya, na kapag nag 25 years old na ako at wala pa rin boyfriend, kaming dalawa na lang ang magpakasal.

And he agreed. Sobrang bait, mahaba ang pasensya, maaalahanin, at kino-consider ang bawat opinyon ko sa mga desisyon.

Sobrang tiyaga niya maghintay kaya naman hindi ako nahirapan matutunan siyang mahalin.

Until I turned 25 and exactly at my mom’s 50th birthday, officially ko siyang sinagot sa harap ng family ko. Kita sa mukha niya ang pagkabigla at pagkatuwa.

August 2021, nag-decide na kami magsama, pumayag ako kasi ramdam ko na siya na talaga.

Everything was so perfect, though nag aaway kami palagi sa kape dahil lagi siyang nakikihigop sa kape ko. Haha!

September 2022 ng umaga, nagpaalam siya sa akin na pupunta sa birthday ng ka-work niya after work nila at doon na siya matutulog dahil baka makainom daw siya.

Pumayag ako, until nag-out na siya at nagmamadaling nagbihis paalis. Nagalit ako at inaway siya dahil madaling-madali siya nung time na yun.

Hindi man lang kasi nagpahinga or tinanong man lang ako kung kumain na ako, and nung time na yun,  wala akong kasama sa bahay kaya ayoko na siyang payagan sanang umalis.

Ayaw niya akong naiiwan mag-isa pero nung time na yun, mas pinili niya kong iwan para lang makapunta sa tropa niya.

Kapag galit ako hindi na siya umaalis, pero nung time na yun ay hindi ko siya napigilan.

Ayaw niya kasing may kaibigan na nagtatampo sa kanya, and I hate him for that.

September at 2:30 am, tumatawag sa kin yung isang ka-work niya na umiiyak at sinabing naaksidente siya, pero okay naman daw kaya wag ako mag-alala.

Pero pagdating ko sa emergency room, sini-CPR na siya ng doctor, nawala ako sa sarili ko at halos mâpâtây ko na sa murâ, sâmpâl at sunt0k yung mga ka-work niya na nandon din sa ospital.

Napakasakit na makita yung mahal mo sa ganoong kondisyon. Nagdasal ako sa panginoon na,

“Diyos ko, buhay ko na lang po ang kunin ninyo, hindi ko po kakayanin ang maiwanan mag-isa. Marami pa po siyang pangarap at gustong gawin, buhayin mo lang po siya, lahat po gagawin ko.”

Ang huling patak ng luha ko, ay ang huling tibok na rin ng puso niya. Wala na siya. Lumaban siya ngunit hindi na kaya ng katawan niya.

Nakita ko sa gilid ng mga mata niya ang mga patak ng luha. Alam kong lumaban siya, alam kong pinilit niya pa lumaban pero hanggang doon na lang siguro talaga.

Hindi ko ma-imagine na yung iniintay kong umuwi, e wala ng buhay dadating sa bahay. Buong burol niya, wala akong ibang nasambit kundi,

“Hindi ko kaya ng wala siya, hindi ko kayang mag-isa, ayokong maiwan mag-isa, isama na lang niya ako.”

After ng libing, ni-recommend sa kin ng mga magulang ko na mag-PT ako dahil 1 month na akong delay.

Hindi na sa kin bago yon dahil sira talaga ang cycle ng menstruation ko, nade-delay talaga ako minsan, pero pinilit pa rin nila ako mag-PT.

POSITIVE, ang sigaw nila. Pero ako, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko nung time na yun. Halu-halong emosyon ang nararamdaman ko.

Isa lang ang alam ko sa ngayon, masaya ang live-in partner ko kasi matagal na naming pinagdadasal to, matagal na niyang pangarap to.

To my Love, hindi man tayo umabot sa kasal natin, pero natupad naman yung isang pangarap natin. Thank you kasi iniwan mo sa kin si baby, alam kong ayaw mo kong mag isa. Alam kong masayang masaya ka ngayon.

Love, sobrang nahihirapan ako ngayon kasi nasanay ako na nandito ka palagi sa tabi ko, ang hirap kasi ang bigat bigat ng loob ko pero bawal ako umiyak o malungkot kasi makakaapekto kay baby, bawal ako ma-stress.

Nanghihina ako pero kailangan kong maging malakas para sa anak natin. Please be at peace, My Love.

Wag mo na ako alalahanin, promise kakayanin kong mabuhay at maging matatag.

Salamat sa 1 taon nating pagsasama. Hindi ako nagsisisi sa mga naging desisyon natin.

Salamat sa 1 taon na nakapiling kita, hinding-hindi ko makakalimutan na sa loob ng 1 taon na yun, naging napakasaya ng buhay ko. Maraming-maraming salamat, Love. Mahal na mahal kita.

CelestineMarie DC., 2016, Visual Graphics and Design, *Confidential

*do not copy/paste this content on any platform