SECRET TO THE GRAVE ( PART 2)

This is the part 2 of my confession. The part that is missing before the 25 years.

After ko mag-impake at dalin lahat ng gamit ko sa inuupahan nating bahay, nakiusap ako sa kapatid mo na tulungan ako maghanap ng marerentahang jeep pauwi sa amin. Lahat ng gamit ko dinala ko. Lahat lahat. Wala akong tinira kahit isa para hindi mo ako maalala.

Yung mga gamit mo iniwan ko. Pag-uwi ko in-explain ko sa parents ko kung ano nangyari sa atin. Wala akong narinig maski isang masama salita sa kanila kundi suporta. 3 months ng sinabi ng kasama mo sa work na pinapupunta ka store. Nagmadali ako lumuwas para maabutan ka. Gusto kita makausap. Gusto kita pakinggan at malaman yung mga reasons mo. Dahil ugali mo talaga yung ayaw magsalita basta nalang nawawala.

Pagdating ko palabas ka na. Tinawag kita. Deretso lang yung lakad mo. Alam ko narinig mo ‘ko pero bakit parang wala lang. Hinabol kita at hinatak ko yung kamay mo. Nakatingin ka lang sa akin kaya sabi ko mag-usap tayo.

Nagmakaawa ako sayo. Down on my bended knees. Umiiyak. Pero anong ginawa mo? Para akong tânga na pinagtitinginan ng mga tao. At ang masakit pa dun ay makita mo na may umbok na yung tiyan ko. Hinawi mo ang kamay ko at dumiretso ka ng sakay sa kotse kung saan babae yung nag-drive.

Iniwan mo kong nakaluhod at umiiyak. Ang sakit sakit. Gusto ko ng mamâtay. Hindi ko alam kung saan ako dinala ng paa ko sa kakaiyak.

Hanggang sa nakapanganak na ako, hindi ko pa rin maisip kung bakit. Nagkaroon ako ng deprêssion. Post partum daw yun kung tawagin ngayon. On time para akong bâliw na binuhat ang anak ko at sumakay ng jeep. Hindi ko alam saan ako pupunta.

Naisip ko baka andun ka sa dati nating bahay. Bumalik ako doon. Kinausap ko yung kapatid mo na baka alam niya kung nasaan ka. Dala-dala ko yung anak mo na wala pang isang taon. Sabi niya pupuntahan ka raw niya. Inabot na ‘ko ng kinabukasan kakahintay sa kapatid mo. Nagulat ako pagdating niya my dala siyang drûga at ibebenta raw nya para ibigay sa akin yung pera.

Natulala ako. Natakot. Dali-dali akong umalis para makalayo. Bitbit ko ang anak ko. Ang balak ko sa sobrang desperada ko para makausap ka ay iwan ang anak ko doon. Baka sakali maawa ka. Pero naisip ko, paano ang kinabukasan ng anak ko. Kung ganun na talaga ang buhay mo.

Pinilit ko ayusin ang sarili ko. Nag-give up na ko sayo. Nag-move on. Nagsimula ako muli. Nag-work para sa anak ko. Tumayo ako para mabuhay para sa anak ko. After 2 years binigyan ko ng chance ang sarili ko to love again.

Yung dating tao na laging nasa tabi ko na hindi ko pinapansin ay binigyan ko ng chance. Kasamahan ko siya sa banko. Masaya siya kasama at minahal niya yung anak ko. Sabi ko sa sarili ko susugal ako muli. Para sa anak ko. Para sa buong pamilya. Minahal niya yung bata at mahal din siya. Daddy’s girl nga siya. Siguro ganun talaga kapag babae ang anak.

Years passed na-headline ka. Na buybust ka. Malaking tao ka na raw. My patong na sa ulo mo. Nasa OB ka na. Mga balitang naririnig ko sa nga kaibigan mo.

Minsan nagkita tayo sa lamay. Alam ko nakita mo ‘ko. You drink and smoke. Which is hindi mo naman ginagawa dati. Sabi nila may partner ka na raw at may mga anak na. Wish ko lang sana magbago ka na.

Pero last na balita ko naghiwalay kayo kasi hindi mo tinitigil yung business mo. Naging miserable ang buhay mo pati mga anak mo hiwa-hiwalay kasi ayaw nila sa ginagawa mo.

Hindi ko kinatutuwa kung anu man ang nangyari sayo. KARMA? Hindi ko rin alam. Siguro GOD has HIS own plan kaya pinaghiwalay niya tayo. Hindi siguro tayi magiging mabuti para sa isa’t isa.

I find peace and comfort sa family ko. I just hope na sana tahimik at masaya ka na rin. Sana magkaron tayo ng lesson sa mga nangyari sa buhay natin. Don’t worry nasa mabuting kalagayan ang anak ko. May mga naging anak din kami ng asawa ko. At mahal na mahal nila ang ate nila.

Bhabe
1985
Sta. Isabel college
Accounting